“Кәҗә белән сарык“ның дәвамы

Бөек Тукаебызның 130 еллыгын каршылаган бу көннәрдә мәктәбебез укучылары тарафыннан әкиятләрне сәхнәләштерүгә аеруча зур игътибар биреләчәк. Шул уңайдан Габдулла Тукайның "Кәҗә белән Сарык" әкиятенә нигезләнеп үзем иҗат иткән әкиятне тәкъдим итәм.

Борын- борын заманда, башын япмаган бер авылда, яшәгәннәр ди Кәҗә белән Сарык. Аларның өйләре булган ди таштан. Сөйлимме яңа баштан? Юк, сөйләмим баштан, сөйлимен дәвамын.

Кәҗә белән Сарыкның дуслары

Булган әби белән бабай.

Һич сөйләп китә алмыймын,

Тагын буталдым бугай.

Әби белән бабай бит

Булмаган тик дуслары,

Алар бу хайваннарның

Булганнар хуҗалары.

Бер тәгам азыклары да

Калмагач ашатырга,

Кәҗә белән Сарыкларын,

Җибәргәннәр ди, кырга.

Капчык биргәннәр кулына

Кәҗә белән Сарыкның,

Салырсыз шунда дигәннәр,

Тапкан барлык азыкны.

Бер дә ямансуламагыз,

Шалтыратып торырбыз

Сотовыегызны берүк,

Сез югалта күрмәгез.

Кәҗә әйткән ди Сарыкка,

Ачуланма, син азрак аңгыра,

Яхшылап тык сотовыйны,

Зинһар, төшереп калдырма.

Бара-бара шактый гына

Юл үткәннәр ди болар.

Юлларына очраган,

Чирәмсез япан кырлар.

Тора-бара җәй дә җиткән,

Үскән кырларда үлән.

Сөенгәннәр инде болар,

Ач булмабыз дип бүтән.

Көзгә кадәр рәхәтләнеп,

Киң кырларда йөриләр.

Ямьле җәй айларында,

Бер авырлык күрмиләр.

Көннәр көзгә авышканда,

Сагыну баса боларны.

Юксыналар тәмам болар

Әби белән бабайны.

Җитмәсә бабай да беркөн

Сотовыйдан сөйләште,

"Кайтырсыз инде, дускайлар,

Колхоз печән өләште."

Ташып өйдек без печәнне,

Сарай башын тутырдык.

Сезне сагынып, юксынып,

Әле елап утырдык.

Ярар, диделәр хайваннар,

Кайтырбыз без бик тиздән,

Без дә бик сагынган идек,

Чакыру көттек сездән.

Беркөн шулай, хәлдән таеп

Утырганнар ди ялга.

Су коенып алганнан соң,

Чыгып ятканнар ярга.

Яр буенда күрә болар

Яна ди якты учак.

Бүреләр җыелганнар да,

Пешерәләр ди борчак.

Кәҗә шулчак уйчанланып,

Хәйлә корып ташлаган.

Бүреләр янына барып,

Ялган сөйли башлаган.

Хәлләрегез мөшкел икән,

Хәзер аучылар килә.

Юк итәрләр үзегезне,

Качыгыз сез, тизрәк.

Бүреләр усал булса да,

Хәйләне аңламыйлар,

Бер-берләренә карашып,

Сызырга чамалыйлар.

Шулчак Сарык кесәсендә

Шалтырый ди сотовый.

Бу тавышны ишетүгә,

Бүреләр дер калтырый.

Рәхмәт сезгә, туганкайлар,

Сез безне коткардыгыз.

Без тизрәк китик әле,

Ә сез утырып ашагыз.

Бүреләр китеп баргач,

Калгачтын тынычлыкта.

Казандагы ботканы,

Сала болар капчыкка.

Сарык әйтә Кәҗәгә

Әйдә,ашыйк ботканы.

Аякларым атламый,

Хәлем бер дә калмады.

Кәҗә әйтә Сарыкка,

Юк, ди, ашамыйк әле

Кайтып җитик авылга,

Син, дускаем, ашыкма.

Инде җәйләр дә үтте,

Картлар көне дә җитте,

Кайтыйк тизрәк авылга,

Өлкәннәрне котларга.

Беркөн иртән звонокка

Басалар озак итеп.

Көткәнсездер безне дип,

Менә кайтып та җиттек.

Әй шатланды өлкәннәр,

Бүләк алгач болардан,

Күршеләрен дә чакырып,

Авыз иттеләр боткадан.

Бәйрәм белән котлар өчен

Бик ашыктык кайтырга,

Юл бик нык арыткан безне,

Инде кирәк ятарга.

Бигрәк мәрхәмәтле икән

Сарык белән Кәҗәсе.

Һәркемгә дә файдалы шул,

Өлкәннәр тәрбиясе.

Биеш урта мәктәбенең татар теле һәм әдәбияты укытучысы Фирая Хисамова.