Тормыш гыйбрәтләре

Бәхетне “урлаучы” шундый 3 нәрсә бар: үткәннәр өчен үкенү, киләчәк өчен кайгыру һәм хәзергесе өчен шөкер итмәү.

Яшәеш чынбарлыгы шулдыр: аз белгән кешеләр күп сөйләшә, күп белүчеләр исә дәшми.

Үз кыяфәтен кайгыртучы кызга караганда үз-үзенең тотышын кайгыртучы кыз күпкә матуррактыр.

Алучы кеше учларын тутыра, биргән кеше исә – йөрәген.

Кеше асылын ике нәрсә билгели: аның мохтаҗлык вакытындагы сабырлыгы һәм муллык вакытындагы үз-үзен тотышы.

Сабырлык ул гадәти түзү генә түгел. Чын сабырлык ул – нинди хәлгә эләгүеңә карамастан, шул хәлне Аллаһның хөкеме дип кабул итеп, шуңа күнеп түзү.

Хикмәт иясе ул – күпне белүче түгел. Хикмәт иясе ул – кирәклесен белүче.

Караңгылык белән көрәшмәгез. Утны яндырыгыз да – шуның белән шул.

Аллаһны онытуга сәбәп булган шатлыкка караганда Аңа дога белән мөрәҗәгать итәргә мәҗбүр иткән авырлык хәерлерәктер...” – дип яза Ришат хәзрәт Курамшин.

Чыганак: https://kiziltan.ru/articles/iman/2023-03-20/tormysh-gyybr-tl-re-3183814?utm_source=vk&utm_medium=social&utm_campaign=32350601